Ζητήματα εισφορών Γης και Χρήματος σε περιοχές που εντάσσονται σχέδιο πόλης με τις διατάξεις του νόμου 1337/1983

ΓΚΟΙΜΗΣΗΣ Β. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ   Πολιτικός Μηχανικός, ΕΜΠ

ΑΜ ΤΕΕ 8954

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΦΙΔΝΩΝ 26  ΑΦΙΔΝΕΣ (Κιούρκα) ΤΚ 19014

ΔΗΜΟΣ ΩΡΟΠΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ   22950 22247   22950 29010    6944328211

 

 

Ο ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΩΝ AKINHTΩN

4.1. Με τις διατάξεις των άρθρων 948, 953 και 954 του Αστικού Κώδικα, ΑΚΙΝΗΤΑ, είναι "το έδαφος και τα συστατικά αυτού μέρη" δηλαδή, τα κάθε λογής πράγματα, που συνδέονται «στερρώς» με το έδαφος, ιδιαίτερα τα οικοδομήματα, τα συνεχόμενα με το έδαφος προϊόντα του ακινήτου, τά φυτά κλπ.

Με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν 1577/85", ορίζονται :

 

-Οι μεν εκτάσεις του εδάφους, είτε σαν "γήπεδα" (παρ.12), αν βρίσκονται έξω από τα εγκεκριμένα σχέδια πόλης, είτε σαν"οικόπεδα" (παρ. 13), αν βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλης ή οικισμούς :

-Τα δε οικοδομήματα, σαν "κτίρια" (παρ. 17), "κατασκευές" (παρ. 18) ή "εγκαταστάσεις" (παρ. 19).

Στη μελέτη αυτή, όμως, οι εκτάσεις του εδάφους, αναφέρονται, πάντα, σαν "οικόπεδα" παρά το ότι σύμφωνα με τους ισχύοντες ορισμούς, είναι "γήπεδα" πρίν, και "οικόπεδα" μετά την αναγνώριση της οικιστικής περιοχής.

Έτσι στη μελέτη αυτή, ακίνητα, είναι τα οικόπεδα, τα τμήματα τους, τα ιδανικά μερίδια οικοπέδων, και τα τμήματα οικοπέδων, στα οποία έγινε σύσταση, είτε (Ν3741/29) είτε κάθετης (Ν1024/71) ιδιοκτησίας, μαζί με τα κάθε είδους συστατικά, που συνδέονται "στερρώς" με το έδαφός τους.

4.2. Όσα ακίνητα, με την πιο πάνω έννοια, βρίσκονται σε οικιστική περιοχή, που τελεί σε διαμόρφωση ή σε αναμόρφωση, με τις διατάξεις των άρθρων 24 και 117 παρ 6, συμμετέχουν, αναγκαστικά, τόσο στην αναγνώριση και στην ενεργοποίηση, όσο και στην ανάπτυξή της. Δηλαδή, η συμμετοχή των ακινήτων, στη διαμόρφωση ή στην αναμόρφωση, γενικά, της οικιστικής περιοχής, όπου βρίσκονται, ειναι ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ.

 

Την αναγκαστική συμμετοχή των ακινήτων (Α.Σ.Α.), στη διαμόρφωση και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών, θεωρεί, σαν συνταγματική επιταγή και το Συμβούλιο της Επικρατείας, αφού, ερμηνεύοντας τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος, σε πολλές αποφάσεις του, υποστηρίζει:

"Κατά τας διατάξεις του άρθρου 24 Συντάγματος 1975, κατισχύουσας, ως εκ της φύσεώς των, των προστατευτικών της ιδιοκτησίας διατάξεων του άρθρου 17 του Συντάγματος, τελεί υπό την απόλυτον ρυθμιστικήν εξουσίαν και τον έλεγχον της Πολιτείας, η χωροταξική κατανομή εις οικιστικάς περιοχάς καί η δόμησις εν γένει, επί τη βάσει κανόνων τιθεμένων υπό του κοινού νομοθέτου και εμπνεομένων εκ της ανάγκης διαφυλάξεως του περιβάλλοντος και λελογισμένης αναπτύξεως των οικισμών, εν όψει των κρατουσών πολεοδομικών αντιλήψεων και επιστημονικών δεδομένων, αναλόγως της ιδιομορφίας του χαρακτήρος και του προορισμού εκάστου εξ αυτών. Η υποχρεωτική εξ άλλου συμμετοχή πάσης αδιακρίτως ιδιοκτησίας ευρισκομένης εντός της οικιστικής περιοχής, αφ ενός μεν δι' εισφοράς ποσοστού επιφανείας της γης, επιβαλλομένης υπό του συνταγματικού νομοθέτου χάριν της δημιουργίας του απαραιτήτων κοινόχρηστων χώρων, αφ' ετέρου δε δι' εισφοράς εις χρήμα, επιβαλλομένη πρός πραγματοποίησιν των ενδεδειγμένων κοινόχρηστων έργων, αναφέρεται τόσου εις τας αναγνωριζομένας το πρώτον ως οικιστικάς περιοχάς, όσον και εις ήδη διαμεμορφωμένας τοιαύτας» (Σ.τ.Ε. 1525 και 1541/1981).

 

Στα παραπάνω συνταγματικά πλαίσια, εναρμονίζονται απόλυτα, οι διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 5 Ν 1337/83, με τις οποίες απαγορεύονται οι επεκτάσεις πόλεων (πολεοδομήσεις) “εφόσον είναι αντίθετες με τους όρους προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, με τις αρχές της πολεοδομικής επιστήμης και τους γενικότερους αναπτυξιακούς στόχους μέσα στους οποίους περιλαμβάνεται και η γεωργική γη ψηλής παραγωγικότητας"

Ακόμα "από τις διατάξεις των άρθρων 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 και 4 Συντάγματος προκύπτει, ότι τόσο τα δημόσια, όσο και τα ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις, υπάγονται, ως φυσικά αγαθά και ανεξάρτητα από την ειδικότερη ονομασία τους ή την θέση, όπου βρίσκονται σε σχέση με οικιστικά κέντρα ή άλλους χώρους, υπό ιδιαίτερο προστατευτικό καθεστώς για να διατηρηθεί η χρήση κατά τον προορισμό τους, και διαφυλαχθεί η φυσική και βιολογική ισορροπία" (Σ.τ.Ε. 89/81).

"Η τοιαύτη προστασία αφορά και εις εκτάσεις καλυπτομένας πράγματι υπό δασικής βλαστήσεως, φυσικής ή τεχνικής δημιουργηθείσας εγγύς ή εντός οικιστικών περιοχών ή σχεδίων πόλεων, τοσούτω μάλλον καθ' όσον η ύπαρξη τούτων ενέχει μείζονα σημασίαν διά την κοινωνικήν διαβίωσιν και την ισορροπίαν του περιβάλλοντος στους οικιστικούς κλπ χώρους, μη επεκτεινομένη και εις εκτάσεις κοινοχρήστους, μη καλυπτομένας πράγματι υπό δασικής βλαστήσεως" (Σ.τ.Ε. 2568/81) " Στα ιδιωτικά ειδικώτερα δάση και δασικές εκτάσεις η συνταγματική προστασία είναι εντονώτερη και απαγορεύεται απόλυτα, χωρίς καμμία εξαίρεση η μεταβολή του προορισμού τους" (Σ.τ.Ε. 2453/82) " Εξ άλλου διά του άρθρου 24 παρ. 1εδ. δ Συντάγματος καθιερούται απόκλισις από της κατά τα άνω θεσπιζομένης γενικής απαγορεύσεως περί μεταβολής της μορφής των δασών και των δασικών εκτάσεων παρεχομένης εις τον νομοθέτην της δυνατότητος να επιτρέψει προκειμένου όμως, μόνον περί των δημοσίων, ουχί δε και των ιδιωτικών υπό την εκτεθείσαν έννοιαν δασών και δασικών εκτάσεων, την τοιαύτην μεταβολήν εις ην περίπτωσιν προέχει διά την Εθνικήν Οικονομίαν η αγροτική εκμετάλλευσις τούτων ή άλλη εκ δημοσίου συμφέροντος επιβαλλομένη …” (Σ.τ.Ε. 21968/82).

Τέλος επισημαίνεται, ότι είναι αναπόφευκτη η ένταξη στο σχέδιο πόλης, και συνεπώς, αναγκαστική η συμμετοχή, ακόμα και ψηλής παραγωγικότητας, εκτάσεων γεωργικής γης, εφόσον παρεμβάλλονται ανάμεσα στις άλλες εκτάσεις και είναι οργανικά συνδεδεμένες με το πολεοδομικό ιστό της πολεοδομικής ενότητας (Σχετική Γνωμοδότηση Ν.Σ.Υ.Χ.Ο.Π. 264/85, εγκύκλιος 89/85).